استفاده از مرطوب کننده طبیعی برای داشتن یک پوست نرم و صاف کافی است. در بررسی های اولیه پژوهشگران سرعت به وجود آمدن چین و چروک ها را اندازه گرفتند و دریافتند که خشکی پوست شکل گیری چین و چروک را دو برابر افزایش می دهد. برای بهبود بخشیدن به پوست رعایت این نکات توصیه می شود:
آب بخورید تا پوست به طور طبیعی آب درمانی شود. با کاهش پیدا کردن آب بدن، اولین قسمت از بدن که آب آن گرفته می شود پوست است. با خوردن آب کافی به طور روزانه به بدن آب برسانید تا آب کافی برای پوست تامین شود.
هرگز بیش از حد پوست را تمیز نکنید، شستن مرتب باعث از بین رفتن روغن طبیعی پوست می شود و مشکل خشکی پوست ایجاد می کند.
از قرار گرفتن در برابر نور خورشید پرهیز کنید، نور خورشید، گرما و سرما اثر منفی روی پوست می گذارد. از پوست خود با استفاده از ضد آفتاب ، مرطوب کننده و پوشش مناسب محافظت کنید. در داخل منزل نیز از دستگاه مرطوب کننده استفاده کنید تا مانع خشکی پوست شود.
عادت های ناسالم را ترک کنید؛ مصرف دخانیات، مشروبات الکلی و کافئین تاثیر نامطلوبی روی آب رسانی پوست می گذارد.
خوب بخورید، رژیم غذایی متعادل و دارای میزان کافی اسید چرب را که به آب رسانی و انعطاف پذیری پوست کمک می کند رعایت کنید.
بقیه قسمت های بدن فراموش نشود؛ به هنگام مراقبت از پوست اولین قسمت از بدن که به ذهن می رسد صورت است، اما فراموش نکنید که قسمت های دیگر بدن نیز مهم است و نیاز به مراقبت دارد.
سفیده تخم مرغ را زیر چشم بمالید و پس از خشک شدن به آرامی با آب ولرم بشویید.
روی گردن و زیر چشم کمی روغن کرچک بمالید.
هر شب قبل از خواب به آرامی روغن نارگیل را به قسمت هایی از پوست که مستعد به چین و چروک است، بمالید و پوست خود را ماساژ دهید.
مخلوطی از زردچوبه و آب نیشکر علاوه بر از بین بردن چین و چروک، روند پیری را نیز کند می کند.
انگور سبز بدون هسته را نصف کنید و به آرامی روی چین و چروک های صورت له کنید و پس از ۲۰ دقیقه با آب ولرم بشویید و بگذارید به طور طبیعی خشک شود.
قسمت وسط و سفت آناناس را به صورت بمالید و پس از ۱۵ دقیقه صورت خود را بشویید. آناناس در رفع چین و چروک های ریز بسیار موثر است.
برای رفع چین و چروک های ریز و پوست ترک خورده روزانه آب سیب سبز را به صورت بمالید و پس از ۱۵ دقیقه بشویید.
استفاده مرتب از روغن کرچک مانع بروز چین و چروک می شود
مطالعات نشان می دهند کسانی که هر شب بین شش و نیم تا هفت و نیم ساعت می خوابند، زندگی طولانی تری دارند و کسانی که هشت ساعت و بیشتر یا کمتر از شش و نیم ساعت میخوابند، عمر طولانی ندارند. همان ریسکی که برای خواب طولانی وجود دارد، برای کم خوابی نیز صدق می کند. نکته مهم اینجاست که خواب طولانی از ۸ ساعت به بالا شناخته می شود. مثلا خوابیدن به مدت هشت و نیم ساعت ممکن است کمی بدتر از خوابیدن به میزان ۵ ساعت باشد.
به طور طبیعی ویروس های بیماری زا در خزه می توانند از بخش آلوده کننده ی خزه به بخش غیر آلوده انتقال یابند . اما پریون هایی از خزه های آلوده به ویروس کشف شدند که ظاهرا ً به نواحی محیطی خزه های غیر آلوده به ویروس مهاجرت می کنند . این پریون ها باعث مرگ سلول های خزه در بخش های محیطی می شوند و به این ترتیب سدی از سلول های مرده به وجود می آورند که مانع آلودگی سایر بخش های خزه با ویروس ها می شوند ؛ زیرا ویروس ها نمی توانند از این سد عبور کنند . پریون ها همچنین به طور نظری با حافظه و فرایند تمایز سلولی ارتباط دارند . پروتئین پریونی به نام CPEB ممکن است به حفظ خاطرات در سلول های عصبی کمک کند . CPEBپروتئینی است که در محل اتصالات سلول های عصبی یا در سیناپس های بین سلول های عصبی قرار دارد .
پریون کوتاه شده ی عبارت « ذره ی پروتئینی مسری » است . عامل عفونی کوچک تر از ویروس است که خود الگویی برای تکثیر خودش است و عامل بیماری جنون گاوی ( BSE ) و اسکراپی در گوسفند و بیماری های مغزی CJD و KURU در انسان می باشد . پروتئین پریونی را با علامت اختصاری prp نشان می دهند . در غشای اغلب سلول های پستانداران ، به خصوص انواع مغزی ،پروتئین پریونی دیده می شود . پروتئین طبیعی و نوع بیماری زا ، از لحاظ ساختمانی با یکدیگر تفاوت دارند . پروتئین طبیعی چهار مارپیچ آلفا در ساختمانش دارد ، در حالی که در نوع بیماری زا ،دو مارپیج آلفا به چهار زنجیره ی بتا تبدیل شده است . این تغییر شکل ممکن است به علت جهش در ژن های کد کننده ی پروتئین طبیعی در بدن باشد ، یا به علت ورود پریون از طریق عفونت به وجود آید .پریون غیر طبیعی نسبت به عمل آنزیم پروتئاز مقاوم است . در مجموع تجمع پریون ها در سلول های عصبی رخ می دهد که پس از پلیمریزه شدن ،تشکیل فیبریل هایی را می دهند و نهایتا ً باعث تخریب سلول های عصبی می شوند .انتقال پریون ها به مغز از طریق اکسون سلول های عصبی رخ می دهد . راه دیگر انتقال احتمالا ً از طریق خون و از راه سلول های ایمنی است .نکته ی مهم این که پریون ها باعث بروز واکنش التهابی از طریق دستگاه ایمنی نمی شوند ، چرا که از لحاظ ترکیب شیمیایی مشابه پروتئین های طبیعی در بدن می باشند و تنها شکل فضایی متفاوتی دارند . بنابراین خودی محسوب می شوند . پریون ها نسبت به دمای بالا ( حدود 90 درجه ی سانتی گراد )و اشعه هایی که ویروس ها غیر فعال می کنند ، مقاوم هستند و نسبت به عوامل دناتوره کننده ، نظیر اوره و فنل حساسند .